In het debat over versiergoeroe Julien Blanc en zijn verdediger Thierry Baudet keren vaak twee misvattingen terug: jongens hebben recht op seks, en meisjes die hen dit niet willen geven, zijn wreed.
In De Wereld Draait Door vroeg Matthijs van Nieuwkerk aan Baudet wat erop tegen is vrouwen te respecteren. “Daar is op zichzelf niet zo vreselijk veel tegen,” zei Baudet, “het gevolg is alleen dat heel veel jonge mannen afgewezen worden door vrouwen.” Een antwoord dat te weinig op deze stelling gegeven wordt: nou en? Is de tragedie van de verlegen jongen die niet aan seks kan komen, een reden om vraagtekens te zetten bij de emancipatie?
Baudets uitspraak op ThePostOnline over het leed van aardige jongens is vaak geciteerd: “Geen diersoort zo wreed als de jonge vrouw.” Waarom is het wreed om een aardige jongen niet aantrekkelijk te vinden? Vindt Baudet het werkelijk geméén van een meisje, als ze een jongen haar lichaam niet gunt? Een afwijzing doet pijn, natuurlijk, en kan schadelijk zijn voor je zelfvertrouwen. Maar jouw zelfvertrouwen is niet de verantwoordelijkheid van anderen.
Dat het door vrouwenemancipatie voor jongens moeilijker is een vrouw te benaderen, is een nihil offertje. De menselijke soort wordt niet met uitsterven bedreigd. Blanc levert met zijn flirtcursussen dus bepaald geen belangrijke dienst aan de maatschappij. Maar kan het kwaad wat hij doet?
Baudet zegt van niet, en haalt daarvoor telkens het argument aan dat Blancs aanpak wérkt. Er zijn heel veel vrouwen die vallen als een blok voor hem en de door hem getrainde jongens. Dus, stelt Baudet: “Het maakt mannen en vrouwen gelukkig.” Het probleem van deze redenering is dat Baudet alleen naar de successen kijkt, en niet naar alle afwijzingen die Blanc en zijn cursisten incasseren. Dat er vrouwen van Blanc gecharmeerd zijn: prima. Maar hoe zit het met de vrouwen voor wie zijn benadering zeer ongewenst is, die er óók regelmatig mee te maken krijgen? Als een leerling van Blanc een avond uit versieren gaat en zich aan tientallen vrouwen opdringt, krijgt hij er vast eentje mee naar huis, maar bezorgt hij er ook veel een slechte avond. “Het maakt mannen en vrouwen gelukkig.” Behalve de vrouwen die het bepaald niet gelukkig maakt. Naar hen verwijst Baudet in DWDD heel kort: “Als een vrouw niet meer wil, gooit ze een drankje in de jongen z’n gezicht en draait zich om.”
Hoe denkt zo’n meisje over de jongen die haar zodanig lastigviel, dat ze hem met een drankje in het gezicht moest vertellen op te rotten? Hoe vaak kijkt ze onderweg naar huis nog over haar schouder, bang dat hij haar volgt? Hoe vaak worden vrouwen het slachtoffer van mannen die denken: “Ik heb nog geen drankje in mijn gezicht gehad, dus ik kan mijn hand rustig op haar been leggen. Ze zegt dat ze dat niet wil, maar haar drankje gooit ze niet, dus ik voel eens onder haar shirt. Ho, nu heb ik rosé in mijn gezicht. Goed, mislukte poging. Op naar de volgende!” Het drankjesgooiende meisje wordt vergeten. Haar lijden was een noodzakelijk offer voor het hogere doel: de seksuele bevrediging die deze jongen misschien van zijn volgende doelwit zal krijgen.
Als je alleen aan seks denkt te kunnen komen door Julien Blancs adviezen te volgen, dan is het beter als je nog even geen seks hebt. Waarom moeten vrouwen die gewoon in een café iets willen drinken, ongevraagd betrokken worden bij jouw jacht op het meisje dat gevoelig is voor je agressieve aanpak? Jouw seksuele honger is niet hun probleem. Je hebt geen recht op ze.
Oorspronkelijk gepubliceerd in november 2014